Tekne donanımı genel olarak sabit ve hareketli olarak ikiye ayrılır. Direk, bumba ve onu tekneye sabitleyen teller, sabit donanımın esas elemanlarıdır.Direk ve bumba sıklıkla alüminyumdan bazen de çelik, metal ve ahşap gibi malzemelerden üretilirler.
Direğin tekne üzerinde sabitlenmesi birtakım tellerle sağlanır. Bunlardan baş taraftakine baş ıstralya, kıç taraftakine kıç ıstralya, ve yanlardakine sancak ve iskele çarmıkları denir.Sabit arma ile kast edilen donanım çoğunlukla direği sağa ve sola ve/veya öne ve arkaya doğru tutan, destekleyen donanımlardır. Genelde paslanmaz tellerden oluşan bu yapı, ıskota veya diğer hareketli donanımlardan farklı olarak hepsi sabit olup, seyir esnasında çoğunlukla ayarlanmazlar. Ancak bazı kesirli arma teknelerde kıç ıstralyayı germek suretiyle direğe ve ana yelkene seyir esnasında form vermek mümkündür.
Direk üzerindeki gurcatalar, direkle dik açı yapacak şekilde, yer düzlemine paralel yerleştirilmişlerdir. Rüzgarın etkisi ile direğin eğilmesini engeller. Çarmık ve ıstralya tellerinin uçları güverte seviyesinde, gövdeye çok sağlam tespit edilmiş bağlantılarla iştiraklendirilir. Bu bağlantılar bazen gövde boyunca aşağıya kadar uzanır, bazen de performanslı teknelerde olduğu gibi sağlam metal konstrüksiyonlarla salmaya kadar uzanır.Çarmık ve ıstralyaları güverte seviyesindeki terminaller ile uzunluklarını ayarlamak mümkündür. Bu bağlantılar için kullanılan standart ürün liftin uskurdur . Açık ve kapalı tipleri mevcuttur. Tek bir gövdeye çift taraflı olarak biri ters birisi düz yönde oluşturulmuş civata dişi mantığı ile çalışırlar.
Sene içerisinde değişen sıcaklıklara bağlı olarak, uzayan veya kısalan metaller sebebiyle ayarlarda değişmeler olabilir. Kendi üstüne sarmal olan standart krom tellerde bu uzama maksimum iken, rod tabir edilen düz çelik çubuklarda çok daha azdır. Bu sebeple bazı performanslı yarış tekneleri sabit armaları bu tip malzemeden üretilmektedir.Direğin arkaya yatırılması, aynı rüzgar sörfünde olduğu gibi teknenin rüzgara dönmesini dolayısıyla daha iyi bir orsa performansı yakalamasını sağlar. Direğin öne yatırıldığı durumlarda ise tam tersi bir cevap oluşur. Teknenin üzerindeki rüzgar etkisi arttığında ve tekne yan yattığında pupaya ya da başka bir deyimle “bociye” kaçacaktır.
Direğin öne doğru bombeleşmesi, orsa performansını arttırır.
Kesirli arma teknelerde direk daha ince olduğu için bu tip form vermek direk başı armalardaki kalın ve güçlü direk tipine göre çok daha kolaydır.
Direğin en tepesinden çıkan kıç ıstralya, hidrolik bir sistemle veya hareketli makaralarla gerilip boşaltılarak yarış veya seyir esnasında dahi ayarlanabilir.
Bu tip kesirli armalarda, direk bazen güvertenin aşağısında, omurgaya kadar uzanır. Bu tip sistemlerin güverte seviyesinde çok iyi izole edilmesi gerekir. Aksi takdirde yağmurlu havalarda bu bölümden tekne içine su girebilir.
Direk başı armalardaki direkler ise, güverte seviyesinde biterler. Kamara veya salon içinde bunun altına tekabül eden yere, yine omurgaya dayanan metal veya sağlam ahşaptan bir destek yerleştirilir.
Pupa çarmıkları olarak da tabir edilenrunner sistemler ise, direğin genelde 2. gurcatası seviyesi olan 2/3’ü seviyesinden çıkar, kıç omuzluğa doğru uzanır. Sancak ve iskele tarafta birer adet bulunur. Rüzgarüstü taraftaki gergin, bumbanın olduğu taraftaki rüzgaraltı olanı gevşek bırakılır. Kavança atılması sırasında kontra değiştirilirken gergin ve gevşek taraflar değiştirilir.